20.09.

Nie wiem, co jest z tym nowym rocznikiem w moim gimnazjum, że tak strasznie lubią zagradzać mi drogę. Oczywiście ja z początku grzecznie czekałam, aż łaskawie się przesuną, czasami o to prosiłam. Ale ile tak można? Szczególnie, że często spoglądali na mnie z uśmieszkiem i dalej stali na środku naszego cudownego, wąskiego korytarza. Czasami czuję się w tej szkole jak w labiryncie, serio szerokość korytarza pozostawia wiele do życzenia, szczególnie, że jest u nas obecnie 20 klas, każda po ok. 25 osób. Dobrze, że chociaż jest to dwupiętrowy budynek i na parterze jest największy luz. Jak sobie radzę od niedawna? Hm, może to wredne i trochę bezczelne, ale po prostu przepycham wszystkich, którzy stoją mi na drodze. Nauczyciele też tak robią, to dlaczego ja nie mogę? Oczywiście dzisiaj nie obyło się bez pewnego incydentu. Spieszyłam się na lekcje i oczywiście ładny tłum się zebrał pomiędzy dwoma salami, zero przejścia. No to wszystkich z bara. Nie spojrzałam kto tam był nawet. Na następnej przerwie woła mnie kolega i koleżanka z klasy x'a... Okazuje się, że przywaliłam jakiemuś gościowi, którego nie lubią i wszyscy zaczęli mi dziękować. Matko, przecież nie zrobiłam tego specjalnie.

X do mnie dzisiaj pomachał. ♥ Aww, brakowało mi tego. Haha, śmieszna jestem, wiem. Na w-f'ie prawie dostałam od niego piłką, ale ją złapałam oczywiście. Jeszcze w tamtym roku szkolnym na dodatkowym w-f'ie dostałam od niego.. Oczywiście z szokiem spytałam, czemu znowu we mnie celuje? A ten po chamsku z szerokim uśmiechem mi odpowiedział, że mam pecha. ;__;

W piątek umówiłam się z kumplem, właśnie jednym z tych, co mi dziękował. Ciekawe, czy to spotkanie wypali? Już wiele razy mieliśmy się spotkać i oczywiście zawsze była paskudna pogoda. Chyba wolę szukać przyjaciół wśród chłopaków.